حسینیه فاطمیه کاخکی های مقیم تهران

کسی که می‌داند روزه برای او ضرر دارد یا خوف ضرر داشته باشد باید روزه را ترک کند و اگر روزه بگیرد صحیح نیست بلکه حرام است، خواه این یقین و خوف از تجربه‌ی شخصی حاصل شده باشد یا از گفته‌ی پزشک امین یا از منشأ عقلایی دیگر.

ملاک تأثیر روزه در ایجاد بیماری یا تشدید آن و عدم قدرت بر روزه گرفتن، تشخیص خود روزه‌دار نسبت به خودش است، بنابراین اگر پزشک بگوید روزه ضرر دارد، اما او با تجربه دریافته است که ضرر ندارد باید روزه بگیرد، همچنین اگر پزشک بگوید روزه ضرر ندارد ولی او بداند روزه برایش ضرر دارد یا خوف ضرر داشته باشد نباید روزه بگیرد

هرگاه عقیده‌اش این بود که روزه برای او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد فهمید روزه برای او ضرر داشته باید قضای آن را به جا آورد.

پزشکانی که بیماران را از روزه گرفتنبه دلیل ضرر داشتن منع می‌کنند گفته‌ی ایشان در صورتی معتبر است که اطمینان آور باشد یا باعث خوف ضرر شود و در غیر این صورت اعتباری ندارد.

منبع : احکام دو دقیقه‌‌‌ای

همه مراجع: بله، براى روزهٔ ماه رمضان حتما باید قبلش نیت کنیم، زمان انجامش هم از شب قبله تا اذان صبح، البته می‌تونیم شب اول، کل ماه رو هم یک‌جا نیت کنیم.

نکته: کسی که از روی فراموشی یا جهل نیت روزه ماه رمضانرو نکرده تا اذان ظهر هر وقت یادش اومد همچنان می‌تونه نیت کنه. (رهبری، وحید و زنجانی: به احتیاط واجب قضای روزه این روز رو هم بعدا به جا بیاره.)

نکته: نیت و تصمیم فرقی ندارن. اصلاً نیت یعنی تصمیم‌گرفتن؛ همین که تصمیم داریم فردا رو روزه بگیریم، می‌شه نیت‌کردن.

وحید، توضیح‌المسائل، م۱۵۶۰، ۱۵۶۱، ۱۵۷۲ و ۱۵۷۳؛ توضیح‌المسائل مراجع، م۱۵۵۲، ۱۵۵۳، ۱۵۵۵ و ۱۵۶۵؛ رساله جامع، ج۱، احکام نیت؛ رهبری، رساله نماز و روزه، م 810.

منبع: احکام به زبان خیلی ساده